Tijdens deze editie van het Zaanse Poppanel doken we in de LHBTIQ+ gemeenschap binnen het poplandschap. Drie artiesten en één maker binnen de Zaanse LHBTIQ+ gemeenschap gingen in gesprek met host Donovan Hilbrink.
Even voorstellen
We beginnen het poppanel zoals iedere editie met een voorstelronde. Beginnend bij Glenn de Koning. Geboren, getogen en nog steeds woonachtig in het Zaanse is Glenn een bekende binnen de Zaanstreek. Naast artiest is hij sinds 2014 ook horeca-ondernemer in het centrum van Zaandam. Stef Heijnen-bakker, ook een geboren en getogen Zaankanter, is – als enige niet-artiest in het panel – eigenaar van een visual storytelling ontwerpstudio, en daarmee de ontwerper van het decor voor Roze Zaterdag. Singer-songwriter, host en performer Ritchie Lahnstein is geboren, getogen en woonachtig in Amsterdam en tijdens de Zaanpride is hij te vinden op verschillende podia. Het laatste panellid (DJ) Jess is de jongste van het stel met zijn 24 jaar, geboren in Amsterdam, maar sinds 7 jaar trotse inwoner van de Zaanstreek. Muziek is zijn passie en deze passie uit zich in het dj-en in Zaandam tot daarbuiten en verder!
Voordat we overgaan tot de vragen wordt er eerst afgestemd wat queer zijn nou precies inhoudt. Is het enkel geaardheid? Nee, volgens de panelleden is het je onderdeel voelen van een gemeenschap. En met die woorden gaan ze het gesprek in.
Hoe beinvloed je identiteit als queer persoon/artiest jouw kunst of performance?
Glenn: ‘Tot negen jaar geleden heb ik eigenlijk niets gedeeld over mijn geaardheid. Pas toen ik in 2016 een single had opgenomen voor mijn partner (man), kwam het uit. Voor velen was het misschien ook een verrassing, maar niet voor de mensen om me heen.’
Ritchie: ‘Ik vind het belangrijk om mijn perspectief als queer jongeman terug te laten komen in mijn muziek, zodat andere queer jongemannen zich kunnen identificeren. Toen ik jonger was waren er weinig rolmodellen. Er zijn er nu meer, maar het blijft nodig om dit te blijven maken. Tijdens een optreden afgelopen jaar kwam er iemand naar mij toe die vertelde dat hij zich gezien voelde door mijn teksten, omdat het precies was waar hij nu doorheen ging. Ook ik dacht: het wordt nooit beter. Maar het wordt zoveel beter als je jezelf omarmd en dit kan delen.’
Stef: ‘Als queer persoon kijk ik letterlijk en figuurlijk door een roze bril. Door mijn queer-zijn ben ik positiever in het leven gaan staan en kijk ik met een andere blik naar de wereld. Dit vertaal ik ook in mijn werk als ontwerper: kleurrijk en creatief.’
Donovan vraagt zich af of Jess bijvoorbeeld rekening houdt met inhoudelijke keuzes als het gaat om de muziek die hij draait?
Jess: ‘Ik stem de muziek af op het event. Ik kies niet bewust voor bepaalde artiesten, omdat ze queer zijn. Ik draai waar ik me goed voel en waar het publiek op aan gaat.’
Is lokaal draagvlak essentieel voor een queer artiest?
Glenn: ‘Ik kreeg zelfs applaus van mijn tante toen ik het vertelde’
‘Ik had het geluk dat mijn familie geen moeite had met mijn geaardheid. Ik kreeg zelfs applaus van mijn tante toen ik het vertelde. Maar om mij heen zie ik wel dat er mensen struggelen om uit de kast te komen. Zo hebben we er bewust voor gekozen om bijvoorbeeld geen regenboogvlag aan de gevel van ons horecapand te hangen, want bij ons is iedereen is welkom. Wel of geen queer.’
Ritchie: ‘Sinds ik muziek maak voel ik mij omarmd als artiest. Toegegeven is de connectie inderdaad sneller gelegd met het queer publiek, omdat ze zich identificeren met mijn teksten, maar voor hetero mensen is mijn muziek soms ook een eye-opener omdat ze hierdoor beter begrijpen waar wij als queers doorheen gaan. Mijn doel is niet om me te limiteren aan queer muziek, want muziek is voor iedereen. Toch is het wel lastig om vanuit de queer scene over te stappen naar de hetero feesten. Je wordt vaak in die hoek gestopt, dus je moet er harder voor knokken.’
Wat maakt een goed queer podium?
Plekken en feesten waar mensen uit de queer community komen, zoals Roze Zaterdag, (Zaan)pride of cafes waar de community komt voelen voor de queer artiesten als een warm bad, maar een plek waar ook mensen van buiten de community komen voelen soms nog als een drempel.
Stef: ‘De mensen zijn de bepalende factor, en dat hoeven geen mensen uit de queer community te zijn. Ook het inzetten van sleutelfiguren kan een pad creeeren voor andere artiesten.’
Hoe kan er bijvoorbeeld inclusiever geprogrammeerd worden?
Stef: ‘Bij theater, film en televisie wordt er steeds meer gebruiktgemaakt van colourblind casting (kleurblinde casting), een manier van casten waarbij de huidskleur, etniciteit of gender, seksuele voorkeur, etc van een acteur geen rol speelt bij de keuze voor een rol,dus waarom passen we dit ook niet toe in de muziekindustrie?’
Glenn: ‘Het zou een goede oplossing zijn, want in de praktijk is het vaak lastig om inclusief te programmeren.’
Donovan vraagt de panelleden of ze ooit een podium hebben opgeeist op een plek die niet voor hun bedoeld was.
Glenn: ‘Ik ben betrokken bij de organisatie van Roze Zaterdag. Ik heb mezelf een keer op het hoofdpodium geprogrammeerd tussen artiesten als Birgit Lewis en Samantha Steenwijk!’
Jess: ‘Vorig jaar bij het theater. Ze wilden me binnen in een hoek zetten, maar ik claimde een andere plek (buiten), waardoor het publiek eindelijk niet meer naar binnen ging maar bij buiten bleef staan. Oeps.’
Wat zijn de grootste misverstanden over een carriere als queer artiest?
Ritchie: ‘Dat we sterallues hebben of divagedrag vertonen. En tuurlijk hebben sommige artiesten dat ook, maar we zijn ook gewoon professioneel.’ Ook de diversity-card is een veelgehoorde. ‘Dat we geboekt worden ómdat ze nog een queer artiest erbij moeten hebben’.
Stef: ‘Dat de persoon op het podium en daarbuiten dezelfde is. Mensen vergeten soms dat het ook gewoon werk is. De relatie met je publiek schept soms verwachtingen.’
Welk rol hebben mentors gespeeld in jullie carriere?
Van zelfontwikkeling, tot lessen en gementord worden door Wolter kroes. Voor alle panelleden was het vooral een reis (met vele hobbels en vallen en op staan) van zelfontdekking. Maar hierbij een goed advies!
Stef: ‘In het begin van mijn carriere heb ik bijvoorbeeld veel gratis gedaan om uitbetaald te worden in ervaring. Tegenwoordig pas ik de drie P’s toe om de afweging te maken of ik wel of niet doe: Prijs, Plezier, Prestige. Minimaal 2 van de p’s moeten aanwezig zijn, anders doe ik het niet. Dit heeft mij ontzettend geholpen, omdat ik vroeger alles deed. Zo blijf je dicht bij jezelf.
Tot slot: welk advies zouden jullie je jongere ik geven?
Stef: ‘Doe wat je leuk vindt. Ik heb voor mezelf pas te laat de keuze gemaakt om te doen wat ik écht leuk vind.’
Jess: ‘Wees je zelf, wat anderen ook van je denken. Je moet zelf de stappen zetten naar geluk.’
Ritchie: ‘Alles wat je denkt dat erin zit, dat zit er in en nog zoveel meer. En geef altijd 200%, want je weet nooit wie je tegen komt tijdens een gig.’
Glenn: ‘Dag bij dag leven en genieten van en vooral met de mensen om je heen.’
Met deze woorden sluiten we af en kijken we terug op een mooi gesprek en evenement voor de queer-scene.
Panelleden
Ritchie Lahnstein
Glenn de Koning
DJ Jess
Steff Heijnen-Bakker
Host
Donovan Hilbrink
